Dzieło wypełnione jest niezliczoną ilością gotowych odbitek, które służą także jako codzienny zapis dla osób pozbawionych percepcji wzrokowej. Te gotowe odbitki zostały zebrane przez Fan Bo poprzez śledzenie wielu rodzin bez percepcji wzrokowej, przynosząc nagranie „Notatki” w alfabecie Braille’a, takie jak przepisy, teksty piosenek, adresy, numery telefonów, wierzenia, wiersze i tak dalej. Artykuły te pochodzą z różnych publikacji, magazynów, zdjęć, codziennych tekstów politycznych, książek o sprzedaży nieruchomości i innych materiałów drukowanych w tym samym czasie. Treść materiałów drukowanych jest tylko odbiciem procesu urbanizacji w miejscowości i choć jest to tylko podstawowa prezentacja żywych materiałów dla osób bez zdolności percepcji wzrokowej, to widać po materiałach, które wykorzystują do przetwarzania informacji w swoim życiu, odzwierciedlając epokę, choć dla nich pełni jedynie prostą funkcję papieru. Sam Braille i informacje wydrukowane na papierze należą do dwóch światów i nie ma między nimi związku. Ważne jest to, że spotykają się tutaj dwa światy.

Dla widza sam proces oglądania dzieła ponownie rozdzieli spotkanie dwóch światów. Na wszystkich tych obrazach widoczne jest połączenie między obrazem a brajlem, a połączenie utworzone przez tę pracę staje się jednocześnie polem wielokrotnego czytania. Czytelnik oglądający i wzruszający mogą tu zrozumieć istniejący spektakl, jaki dają dzieła poprzez wprowadzony w dziełach system podwójnego czytania, a także mogą zrekonstruować spektakl i zrekonstruować własną wyobraźnię. To autonomiczne przepisywanie i zmienna kombinacja tekstów pozwala na podróż przez dwa różne systemy poznawcze. Jak możemy wyobrazić sobie w tekście, pisać wyobraźnią! W tej pracy wizualne przepisywanie i rekonstrukcja mogą nakładać się na teksty w alfabecie Braille’a i wyobraźnię widowiskową, tak aby różne systemy poznawcze mogły przełamać pierwotne granice poznawcze, co jest metodą eksperymentowaną przez Fan Bo.